VAKİT

Geçmişte bir an
Eski mahallemizdeki
Köhne, taş binadaki iki göz evimizde
Uzanmış yatıyoruz seninle
Aynı, mis kokulu beyaz çarşaflı yatakta
Bana hep sarılırdın
Yine sarılmışsın
“uyan” diyorsun, “geç kalacaksın”
Uyanmak istemiyorum ki ben
Senin sıcaklığından ve şefkatinden ayrılmak
Ve bu güzel düşten kopmak
İstemiyorum
Heme neye geç kalacağım ki?
Bu anlamsız koşturmaca içinde
Kaçırdığım ne olabilir??
Başartünü düzeltip elinle hafifçe
Doğruluyorsun,
Kızarmış gibi bakıyorsun
Ya da benim için endişeli
“Olsun”
Kalk
Hadi.
Vakit tamam
Ayrılık vakti..