10 Aralık 2007 Pazartesi

KÜÇÜK MEMO

Sevgili Memo için…….yıl 1976-1981…..

Seninle ilgili akordion çalışın ve sürekli kulak memesiyle oynaman dışında çok fazla şey hatırlamamakla beraber, seneler önce ölmüş olduğunu duymak bana çok ağır geldi….Nasıl yaşıyor olduğundan da haberim yoktu aslında, nasıl öldüğünün detaylarını ortak bir dost anlattı….
O canlı, kıpır kıpır yerinde duramayan, sempatik ,çocukluk arkadaşımın, meğer o yıllara ait ne büyük yeri ve anlamı varmış da, ölmüş olmanın acısı içime oturdu ve hala aklıma geliyor…
Uuzn süreden beri içim bu denli sızlamamıştı..Seni görmüyordum, ama kalbimde bi yerin vardı…Yakıştıramadım bu ölüm şeklini sana..yavaş yavaş ve çaresiz bir şekilde, yatakta ölümü bekliyor olmanı, sevdiklerinin gözü önünde eriyip gitmeni…
Ama kimse-ben dahil, başına gelecekleri ve nasıl öleceğini bilemiyor değil mi??
Tatlı Memo…benim sevgi dolu, küçük arkadaşım…küçücük ellerinle, mağrifetli bir şekilde ne güzel de çalardın akordionu…çok özenirdim sana…ben de keman çalmak isterdim hep…ama mandolin öğretmeni bileklerin çok zayıf diye beni sınıfa almamıştı….Geriye dönük hatırlayabildiğim çok az anıdan izler bunlar..
Çocuk aklı..gülüşüp, koşuştururduk durmadan..Gözlerinin içi gülerdi…Biz bi kaç kişi birbirimizi çok severdik…
Çocuk aklı işte…
Yıllar sonra, bir gün , bir yerlerde- ne önemi var ki zaten- diğer bikaç kişi karşılaştık..Tekrar görüşüyoruz…Birbirimizi görmediğimiz zamanlardaki açıkları kapatarak, yaşadıklarımızı, başımızdan geçenleri birbirimize anlatarak….Yeri dolar mı bilmem…
Belki yine birkaç kişi kopacak bu zincirden…olsun..kalan sağlar bizimdir…
Keşke sen de sağ olsaydın, bizimle birlikte olsaydın…
Kendime kızıyorum-seni yaşıyor bir şekilde, bir yerlerde diye düşündüğüm için
Bu hayattan kopmuş olabileceğini düşünmediğim ve sanki herkesin hep yaşayacakmış gibi düşündüğüm için…
Hastayken yanında olamadığım için..
Kendime çok kızıyorum, sadece kendimi düşündüğüm ve ölümü umursamadığım için …hayata geldim diye hep yaşayacak-hiç yok olmayacak mıyız sanki….
Bedenler gider…ruhlar kalır…anılar hafızalarda-hatırlayabildiğimiz müddetçe ve sevgiler kalplerimizde….
Çocuk kalbi….üç günlük dünya…ve içimizde kalanlar….
2005

Hiç yorum yok: